سلام خیلی ها در زندگی با فقر و نداری ویا ناهنجاری های جامعه کنار آمده اند واطرافشون براشون بی تفاوت شده .بدون تعارف بگویم من وشما هم یکی از آنها هستیم که وقتی یک ناهنجاری رو می بینیم یا بی تفاوتیم ویاخودمان نیز ناهنجاری ایجادمی کنیم مگر اینکه این ناهنجاری مارا تهدید بکنددر این صورت نه تنها خودمان در صدد حل آن برمی آییم بلکه از دوستان واطرافیان هم انتظار برطرف کردن آن را داریم. چرا؟؟ مگر مشکل شما هم مثل مشکل دیگران نیست؟مگر آنها نیاز به یاری دیگران ندارند؟پس چرا با اتفاقاتی که اطرافمان رخ میدهد دورو برخورد میکنیم؟آیاتا حالا این سوال را از خود پرسیده ایدکه چرا مشکلات جامعه حل نمی شود؟آیا از خود پرسیده اید که چرا اینقد در کشور مردم فقیر وجود دارند؟آیاپرسیده ایدکه چرا کسانی که دغدغه حل مشکل را دارند فقط آن رالقلقه زبان خود کرده اند؟کافی است که رجوع به ووجدانتان بکنبد؟آیاغیر از این است که ما خیلی اوقات سربار جامعه هستیم؟ آیاغیر از این است که اغلب این جمله مشهور بین مردم رو به کار می بریم که"موسی به دین خود عیسی به دین خود".چرا ؟؟؟وهزاران چراهای دیگر...به خاطر همین من اعتقاد دارم که باید همه ما در مقابل این معضلات بایستیم به عبارت دیگر آنتی ویروس باشیم نه ویروس!
